Myślistwo a broń
Na przełomie wieków polowania na zwierzynę stanowiły nierozłączną część codziennego życia. Już człowiek pierwotny w celu przeżycia musiał nauczyć się sztuki polowań. Najbardziej prymitywnymi formami pozyskiwania pożywienia było ciskanie kamieniami, stosowanie włóczni czy narzędzi kamiennych zwanych pikami. Wraz z rozwojem cywilizacji, a co za tym idzie, nowych możliwości technologicznych, dotarliśmy do obecnego punktu w historii, kiedy to trudno wyjść z podziwu patrząc na współczesną broń myśliwską.
Jaką broń może posiadać myśliwy?
Rozporządzenie ministra środowiska z dnia 23 marca 2005 r. określa precyzyjnie warunki wykonywania polowań, jak również broń, której można używać w ich trakcie. Jedyną bronią, z której można korzystać podczas polowania, jest myśliwska broń palna, umożliwiająca oddanie do 6 pojedynczych strzałów przy całkowitym załadowaniu. W przypadku broni samopowtarzalnej mogą znajdować się w niej tylko 2 naboje.
Broń myśliwska musi mieć gwintowaną lufę o kalibrze od 5,6 mm. Ładuje się ją myśliwskimi nabojami półpłaszczowymi, których energia po pokonaniu 100 metrów od wylotu lufy ma energię od 2500 J podczas polowań na łosia, 1000 J przy polowaniach na sarny, dziki i warchlaki oraz 500 J w przypadku drapieżników.
W przypadku polowań na daniele, muflony, dziki, sarny i drapieżniki dopuszczalne jest polowanie przy użyciu broni gładkolufowej z nabojami kulowymi. Polując na zwierzynę drobną, korzystać możemy tylko i wyłącznie z naboi śrutowych o kalibrze do 4,5 mm.
Bezpieczeństwo myśliwych podczas polowania
Podczas polowań należy bezwzględnie przestrzegać podstawowych zasad bezpieczeństwa. Broń, z której strzelamy, musi być w pełni sprawna technicznie i przestrzeliwana przynajmniej raz w ciągu roku. Za każdym razem przed załadowaniem należy sprawdzić, czy lufa nie jest zatkana. Jeżeli nie prowadzimy polowania, broń należy kierować lufą ku dołowi. Ponadto za każdym razem, gdy oddalamy się od broni, musimy opróżnić komory nabojowe. Absolutnie nie wolno polować pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających. Warto zainwestować w dobry alkomat dla myśliwych, dzięki któremu będziemy mieć pewność, że możemy bez obaw kontynuować polowanie.
Rodzaje broni palnej dla myśliwych
Obecnie w łowiectwie rozróżnia się trzy główne rodzaje broni palnej:
- broń śrutową
- broń kulową
- broń kombinowaną
Pierwsza z nich, czyli broń śrutowa, to znana wszystkim dubeltówka. Ładuje się ją współcześnie zespolonymi nabojami — czyli każdy element, który niegdyś należało ładować oddzielnie (czarny proch, śrut, przybitki), jest dziś pociskiem skupionym w jednej łusce. Tego rodzaju broń przeznaczona jest głównie do pozyskiwania zwierzyny drobnej. Wartym uwagi modelem tego rodzaju broni jest łamany sztucer K 77 firmy Blaser.
Broń kulowa to kolejny z rodzajów broni myśliwskiej. Sztucer znany również repetierem to najczęściej używana broń tego rodzaju. Dużą rolę w przypadku broni kulowej odgrywa kaliber, masa pocisku oraz typ pocisku. W Polsce ten typ broni jest stosowany najczęściej do polowań na zwierzynę grubą.
Ostatnim rodzajem broni myśliwskiej jest broń kombinowana – śrutowokulowa.
Drylingi to broń trójlufowa, której układ luf to dwie śrutowe horyzontalne i jedna kulowa umieszczona pod nimi lub odwrotnie — dwie kulowe umieszczone horyzontalnie i jedna śrutowa pod nimi. Produkcją tego rodzaju broni zajmują się głównie firmy Merkel, Krieghoff, Heym i Blaser.
Bokdrylingi to z kolei rodzaj broni, w przypadku której zmienia się umieszczenie luf z horyzontalnego na pionowy, przy czym jedna lufa zostaje umieszczona z boku luf pionowych. Bardzo rzadkim typem jest broń czterolufowa zwana firlingiem.
Kniejówka to dwulufowa broń z lufą śrutową po jednej i kulowa po drugiej stronie (przy układzie frontalnym lub horyzontalnym). Jest znacznie lżejsza od drylinga, tańsza i stosuje się ją do codziennych czynności wykonywanych w łowiskach.